هرآن چیزی که باید از قبرس شمالی بدانید!

فرهنگ قبرس شمالی

فرهنگ قبرس شمالی الگوی فعالیت انسانی و نمادگرایی است که با قبرس شمالی و قبرس ترکها مرتبط است. این فرهنگ دارای عناصر قابل توجهی است که تحت تاثیر فرهنگ ترکیه بوده و یا با فرهنگ ترک توسعه یافته است، اما این عناصر با فرهنگ منحصر به فرد قبرسی و سنتهای محلی ( مشترک با یونانیهای قبرس) ترکیب شده، همچنین چندین عنصر دیگر، مانند فرهنگ بریتانیا و فرهنگ معاصر غربی در آن تاثیر داشته است.

موسیقی معاصر

شهرها و شهرستانهای قبرس شمالی معمولا جشنوارههایی را ترتیب میهند که شامل اجرای خوانندگان و گروههای محلی و بینالمللی میشود. برخی خوانندگان ترک قبرسی در ترکیه نیز به شهرت رسیدهاند. موسیقی راک و پاپ نیز در میان مردم قبرس شمالی محبوب است.

موسیقی محلی

موسیقی محلی قبرس شمالی متشکل از انواع مختلفی از آهنگهای محلی است که به طور محدودی تحت تاثیر موسیقی ترکیه قرار گرفته است. از لحاظ تاریخی، این مراسم بر اساس سنتهای عروسی، اجتماعات اولیه در آن زمان شکل گرفته است. در این مجالس از ویولن، طبل جام( که در زبان محلی به آن داربوکا میگویند) زورنا و طبلهای دیگر استفاده میشود. تعداد زیادی از آهنگهای سنتی با جامعه یونانی قبرس مشترک است.

از این آهنگها نه فقط برای سرگرمی در عروسیهای بلکه در مناسبتهای خاص دیگر مانند بایرام، مراسم ختنه و مسابقات کشتی نیز استفاده میشود. گروهی متشکل از یک نوازنده داربوکا، ویولن، نوازندگان تنبور و سنج این آهنها را مینوازند. به این گروه (گروه هیاهو) میگویند، این نام با اشاره به صدای تیز سازها که از کیلومترها دورتر شنیده میشد و نشان دهنده سرگرمی بود به آنها داده شده است.

در گذشتههای دور، زمانی که جامعه بر اساس جنسیت تفکیک میشد، ویولونیستهای نابینا استخدام میشدند تا بیاییند و در محلههای زنان بنوازند، زیرا زنان اجازه دیدن آنها را نداشتند.

موسیقی کلاسیک

در قبرس شمالی، هر دو سبک موسیقی کلاسیک غربی و عثمانی اجرا میشود. ارکستر سمفونیک دولتی قبرس شمالی در سال 1975 تاسیس شد، اما تلاش برای توسعه و ترویج آن با موفقیت روبرو نشد. در سال 2014 ارکستر سمفونیک ریاست جمهوری تاسیس شد، که اولین کنسرت خود را در صومعه بلاپایس در گیرنه با 61 نوازنده برگزار کرد.

صومعه بلاپایس میزبان جشنوارههای بینالمللی موسیقی کلاسیک است. فستیوال بینالمللی موسیقی قبرس شمالی یک رویداد مهم موسیقی است که در ماههای سپتامبر و اکتبر در صومعه بلاپایس، شهر باستانی سالامیس و قلعه گیرنه برگزار میشود و کنسرتها و نمایشهای موسیقی کلاسیک، تانگو، راک سمفونیک، ارکسترهای آن برگزار میشود.

نیکوزیای شمالی ( ارکستر شهرداری لفکوشا) را مخصوص به خود دارد، که در فضاهای باز مانند پارکها و میدانها اجرا میکند و همچنین محل برگزاری جشنواره سالانه جاز است.

اولین موسسه موسیقی کلاسیک قبرس در سال 1924 تاسیس شد، که شامل آموزش و نمایش میشد و در سال 1953 منحل شد و چندین گروه جایگزین آن شد.

در سال 1985 گروه کر موسیقی دولتی ترکیه تاسیس شد تا به طور رسمی فعالیتها را نهادینه کنند. گروه کر هنوز فعال است و اغلب کنسرتهایی در سراسر قبرس برگزار میکند.

رقص

رقص محلی

فرهنگ ترکهای قبرس همچنین دارای تنوع زیادی از رقصهای محلی با تاثیرات مختلف، از جمله نسخههای مختلف کاریلاماس، جنتتلی و زیبک است. تعداد مشخصی از رقصهای محلی ترکی قبرس وجود ندارد و رقصها در مناطق مختلف، نامها و سبکهای متفاوتی دارند.

رقصها یا برای گروههایی برای مردان، زنان یا گروههایی مختلط هستند. این رقصهای محلی در گذشته همراه با موسیقی محلی بخش مهمی از عروسیها بوده است.

یک سنت رقص عامیانه که هنوز در میان ترکهای قبرس وجود دارد (تستی اویون) است که در آن یک گلدان سفالی را با سکه، بادام، کشمش و آب نبات قبل از عروسی توسط مادر و خانواده داماد پر میکردند و زنان جوان دور آن میرقصیدند و در حین رقص آن را میشکنند. سپس آب نباتهای پراکنده شده را کودکان جمع میکردند.

از 1980، به دلیل فعالیتهای فشرده گروههای رقص محلی که توسط وزارت آموزش و پرورش، شهرداریها و انجمنهای مختلف تاسیس شدهاند و رقصهای محلی باز احیا شدهاند.

سبکهای دیگر رقص

دانشگاههای قبرس شمالی منابع مختلفی از نظر رقص هستند، زیرا مراسمی را برگزار میکنند که در آن دانشجویان از دهها کشور و قارههای مختلف رقصهای سنتی خود را اجرا میکنند.

قبرس شمالی میزبان جشنوارههای رقص سالانه در سبکهای مختلف است. سالسا جام یک جشنواره سالانه سالسا است که در گیرنه برگزار میشود و جشنواره بینالمللی تانگو قبرس هر ساله در صومعه بلاپایس برگزار میشود که توسط انجمن فرهنگ و هنر تانگو برگزار میشود.

نمایشهایی از رقصها به سبک دیگر از جمله رقص سنتی چینی نیز گاهی اوقات برگزار میشود. جشنهایی با رقصهای مدرن دیگر نیز در نیکوزیای شمالی انجام میشود، در این شهر تعدادی مدرسه رقص نیز تاسیس شده است.

ادبیات

شعر

شعر ترکی قبرسی بر اساس تأثیرات ادبیات ترکی و فرهنگ جزیره قبرس همراه با بازتابی از تاریخ استعمار بریتانیا است.

از شاعران اولیه ترک قبرس می توان به کیتاززاده مهمت ناظم، آشیق کنزی و حسن هیلمی افندی اشاره کرد که سلطان عثمانی محمود دوم او را «سلطان شاعران» می نامید.

با این حال، این شاعران اغلب در ادبیات قبرسی ترکی متمایز گنجانده نمی شوند، زیرا نوشته آنها با امپراتوری عثمانی و جامعه اسلامی به جای ترک قبرس، که هویت ادبی آنها در این زمان مشخص نشده بود، شناسایی می شود.

در دهه 1960، برخی از شاعران تلاش کردند تا جنبش های شعری رایج در آن زمان را در ترکیه رایج کنند. با این حال، این تلاش ها با شکست مواجه شد زیرا جامعه ترک قبرس دارای پیشینه سیاسی و فرهنگی متفاوتی بود. در این دوره، شاعرانی مانند فیکرت دمیراغ که از سبک نوشتاری همسو با ترکیه پیروی می کرد، جنبش شعر انتزاعی را در قبرس توسعه داد.

ادبیات شفاهی

مانی شکل مهمی از ادبیات شفاهی سنتی در فرهنگ ترک‌های قبرس است. قبل از دگرگونی جامعه ترک‌های قبرس در قرن بیستم، شب‌های زمستانی به‌طور سنتی با خانواده سپری می‌شد و اعضای خانواده به تبادل مانیس، معماها و قصه‌های عامیانه برای سرگرمی پرداختند. در حالی که مانی های ترکی قبرسی از سنت شفاهی ترکی سرچشمه می گیرند، تفاوت های عملکردی قابل توجهی از جمله حذف مانی های مذهبی در مورد ماه رمضان در قبرس نشان می دهند.

از آن به عنوان یک ابراز مهم عشق استفاده می شد، به ویژه در مواقعی که عاشقان مجبور به ملاقات پنهانی بودند. به طور سنتی، استفاده از مانی ها بر اساس جنسیت متفاوت است، به طوری که زنان از آن ها در مراسم عروسی، مراسم ختنه، دیدار با همسایگان، و سایر سرگرمی ها و همچنین در هنگام برداشت محصول استفاده می کردند، در حالی که مردان آن را در عروسی ها، جشن ها و در هنگام نوشیدن مشروب انجام می دادند.

مانی ها از مانی گوینده های مسن آموخته می شدند که گاهی در مانی انتقادات ظریفی را به شنونده وارد می کردند. این امر منجر به سنت “مانی آتیشماسی” شد، زمانی که دو طرف با استفاده از مانیس، گاهی به شیوه ای طنز آمیز گفتگو می کردند.

از ماني ها نيز براي ارائه مشاوره به جوانان استفاده مي شد. مانی های مخصوص عروسی، مراسم خواستگاری دختر و شب های حنا بود. در حال حاضر استفاده از مانیس در جامعه بسیار کاهش یافته است، اما همچنان ادامه دارد، به ویژه در میان زنان روستایی. آنها همچنین برای سرگرمی کودکان توسط افراد مسن استفاده می شود.

در فولکلور ترکی قبرس، افسانه‌ها «مزل» نامیده می‌شوند (بر خلاف «ماسال» در زبان ترکی استاندارد). این افسانه ها را معمولاً زنان مسن که یا از اقوام و یا میهمان والدین بودند، برای کودکان تعریف می کردند. آنها همچنین در قهوه خانه ها توسط قصه گوهای سنتی گفته می شد. اغلب، افسانه ها با استفاده از زبان بسیار معمولی هستند، زیرا از عبارات و الگوهای خاصی برای نشان دادن شروع و پایان داستان و همچنین اعمال خاصی استفاده می کنند.

رسانه ها

تلویزیون

قبرس شمالی دارای چهارده کانال تلویزیونی است که اغلب توسط ایستگاه های رادیویی متعلق به همان شرکت همراه است. از این میان، BRT که دارای دو کانال و بسیاری از ایستگاه های رادیویی است، تلویزیون دولتی است. BRT همچنین قدیمی ترین کانال تلویزیونی ترک قبرس است. در سال 1963 به عنوان یک ایستگاه رادیویی تأسیس شد و اولین برنامه تلویزیونی خود را در سال 1976 راه اندازی کرد.

چندین کانال تلویزیونی ترک قبرس با احزاب یا ایدئولوژی‌های سیاسی همسو هستند و برنامه‌ها و گزارش‌ها را بر اساس ایدئولوژی خود و نه برای منافع اقتصادی یا تبلیغاتی تهیه می‌کنند. یکی دیگر از عواملی که تلویزیون ترک‌های قبرس را به شدت سیاسی می‌کند، منافع سیاسی صاحبان کانال‌های تلویزیونی است، علی‌رغم قانون ترک‌های قبرس که مالکیت بیش از 20 درصد از سهام یک کانال را ممنوع می‌کند.

سینما

آناهتر (کلید) که در سال 2011 اکران شد، اولین فیلم تمام طولی بود که به طور کامل در قبرس شمالی تولید شد. برخی تولیدات مشترک دیگر نیز انجام شده است. محصول مشترک قبرس شمالی، ترکیه، بریتانیا و هلند، کد آدی ونوس (نام رمز ونوس) در جشنواره فیلم کن در سال 2012 به نمایش درآمد.

فیلم مستند (اتوبوس گمشده) به کارگردانی فوزی تاشپینار، روزنامه نگار ترک قبرسی، از تلویزیون TRT و همچنین شرکت در جشنواره فیلم بوستون در سال 2011 پخش شد. این فیلم داستان یازده کارگر ترک قبرسی را روایت می کند که خانه های خود را ترک کردند. اتوبوسی در سال 1964 که دیگر برنگشت. بقایای آنها در اکتبر 2006 در چاهی در قبرس پیدا شد.

صنایع دستی

توری لفکارا شکل مهمی از گلدوزی در قبرس شمالی است و در سراسر کشور جشن گرفته می شود. قبل از سال 1974 در روستای پانو لفکارا تولید می شد.

پس از تهاجم، توسط پناهندگان ترک قبرس به شمال آورده شد، جایی که در آن محبوب شد و فروش آن در مرکز تاریخی نیکوزیا شمالی، در بویوک هان و آراستا آغاز شد. اعتقاد بر این است که توری بیش از 700 سال قدمت دارد و ترکیبی از فرهنگ ونیزی و قبرسی است و 7 تا 8 شکل باقی مانده است.

توری لاپتا که با نام «هساپ ایشی» نیز شناخته می‌شود، یک صنایع دستی منحصراً قبرسی است و بیشتر توسط ترک‌های قبرسی در اطراف لاپیتوس انجام می‌شود.

قیطاندن نی، شاخه های درخت خرما و شاخه های دیگر برای ساختن سبد و زیور آلات یکی از صنایع دستی رایج در قبرس شمالی است.

ورزش ها

پنج استادیوم در قبرس شمالی وجود دارد که ظرفیت هر کدام از 7000 تا 30000 است. محبوب ترین ورزش در قبرس شمالی فوتبال است. بیش از 29 فدراسیون ورزشی در قبرس شمالی برای تکواندو – کاراته – آیکیدو – کوراش وجود دارد اعضای تیراندازی و شکار نیز دارند.

تئاتر

تئاتر در قبرس شمالی بیشتر توسط تئاتر دولتی ترک قبرس، تئاترهای شهرداری و تعدادی از شرکت های تئاتر خصوصی انجام می شود.